دل موش و پوست شیر

احساس می کردم،هیچ چیز سرجای خودش نیست. حتی در اموری که مرزبندی ها با ایجاد فاصله و شکاف به صورت اجتناب ناپذیری لازم الاجرا به نظر می رسیدند بازهم تداخل و نادیده گرفتن مرزها ، غالب بود. جای هم ،حرف می زدند. از یکدیگر در امور نامرتبط پیشی می گرفتند. دانایی دست چین شده از انبوه اطلاعات ناموثق، مبنای موضع گیری های ناعادلانه قرار می گرفت و صداهای کم رمق زیر تردستی تریبون های پررونق، مدفون می شد. از موعظه ی پذیرش و تسلیم، چنان جری بودم که انگار آخرین میخ باشد به

آخرین مطالب این وبلاگ

مطالب پیشنهادی

آخرین مطالب سایر وبلاگ ها